Makarówka
Kościół parafialny p.w. Zwiastowania Najświętszej Marii Panny
Dawna cerkiew grekokatolicka w Makarówce została w 1935 roku zamieniona na rzymskokatolicki kościół parafialny p.w. Zwiastowania Najświętszej Marii Panny.
W roku 1935 został on gruntownie odrestaurowany.
Obecnie świątynia jest w dobrym stanie, sprawia wrażenie zadbanego. Mało jest jednak znany społeczeństwu jako jeden z najcenniejszych sakralnych zabytków architektury drewnianej powiatu łosickiego.
Huszlew
Zespół kościoła parafialnego pw. św. Antoniego-Padewskiego
W jego skład wchodzą: kościół pw. św. Antoniego-Padewskiego, dzwonnica-brama, plebania, wikariat, organistówka, kostnica.
Kościół pw. św. Antoniego-Padewskiego
Pierwszy kościół powstał około roku 1666, kiedy to Anna Maria z Opalińskich i Wojciech Emeryk Mleczko ufundowali pierwszą drewnianą świątynię, która w 1700 roku przeniesiona została do Mostowa. Kolejny drewniany kościół zbudowano w 1705 lub 1735 roku, staraniem Anny z Wyrozębskich i Franciszka Korybut-Woronieckiego. Niestety w 1858 roku uległ całkowitemu spaleniu.
Obecny kościół wymurowany z cegły i polnych kamieni wzniesiono w latach 1859-1867, kosztem Jeremiego Woronieckiego.
Świątynia ulokowana została na planie zwartego prostokąta z wydzielonym wewnątrz pasem chóru muzycznego wspartego na ceglanych słupach, prezbiterium oraz dwoma kaplicami. Obiekt nakryto trójpołaciowym dachem z więźbą krokwiowo-stolcową.
Elewacja zewnętrzna kościoła została otynkowana i zwieńczona mocno profilowanym gzymsem. Jego fasadę wschodnią ujęto po bokach dwuskokowymi skarpami zwieńczonymi dekoracyjnym szczytem.
Ostrosłupowy, główny portal świątyni poprzedzony trójstopniowymi schodami, ujęty został po bokach skarpami.
Środkowa część szczytu kościoła podkreślona została układem pięciu sterczyn. Sterczynę środkową, dwukrotnie szerszą od bocznych, podkreślono ostrołuczną arkadą z wpisaną weń sygnaturką.
Pozostałe elewacje rozczłonkowano prostokątnymi ostrołucznymi otworami drzwiowymi i okiennymi.
Zachowało się bogate wyposażenie z XVII i XVIII wieku.
Dzwonnica – brama z ok. 1860 r.
Istotne znaczenie w zespole kościoła parafialnego odgrywa dzwonnica – brama z ok. 1860 r. Została ona wybudowana z czerwonej cegły, okuta miedzianą blachą, z metalową bramą główną i bramkami bocznymi. Dzwon w bramie zawieszony jest na drewnianej, belkowanej konstrukcji. Ten neogotycki, dwukondygnacyjny obiekt osadzono na czterech słupach i trzech arkadach.
Zwieńczeniem budowli jest wysoki ostrosłupowy hełm z pasowym krzyżem żelaznym umiejscowionym na kuli.
Wikariat
W południowo-zachodniej części zespołu kościelnego znajduje się wikariat z ok. 1930 roku.
Obiekt ten to konstrukcja drewniana z podmurówką z cegły i podwaliną. Budynek nakryto dachem dwuspadowym. Zrąb budynku wykonano z bali sosnowych. Otwory okienne i drzwiowe w profilowanym deskowym okładzie również wykonano z drewna. W zachodniej frontowej elewacji ganek wsparty na czterech słupach.
Plebania
W skład zabudowań gospodarczych wchodzących w skład kompleksu parafialnego wchodzi również plebania z końca XIX w. Parterowy budynek o zwartej bryle budynek nakryty został wysokim dwuspadowym dachem z szerokim okapem. Od frontu lekko przesunięto ku północy ganek z przeszklonymi drzwiami ujętymi wąskimi okienkami. Plebania pomimo wielokrotnych remontów zachowała swój pierwotny wygląd.
Kostnica
Kostnica zbudowano około 1860 roku z fundacji Anny i Franciszka Woronieckich. Jest murowana z łamanych kamieni polnych na planie prostokąta. Dwuskrzydłowe drewniane okna i drzwi wykończone są ceglanymi opaskami. Całość dopełniają ceglane szczyty.
Neobarokowa brama cmentarna
Ostatnim zabytkiem sakralnym jest neobarokowa brama cmentarna, wybudowana ok. 1860 roku.
Trójprzęsłowa konstrukcja wzniesiona została z cegły na zaprawie wapiennej. Półkoliste arkady oparte są na kwadratowych filarach nakrytych stożkowymi daszkami i zwieńczonych profilowanym gzymsem.
W kondygnacji dolnej umiejscowiono szeroki i wysoki półkoliście zamknięty przejazd, natomiast w górnej trzy arkadowe prześwity.
Współcześnie wykonano metalowe skrzydła bram.
Kopce
Kaplica p.w. M.B. Częstochowskiej
Na południowo-zachodnim krańcu wsi Kopce wybudowana została w końcu XIX w. z fundacji mieszkańców kaplica p.w. M.B. Częstochowskiej.
Tą sakralną budowlę, założoną na planie prostokąta, zbudowano z palonej cegły na zaprawie wapiennej. Nakryta została dachem dwuspadowym o konstrukcji krokwiowej. W jej frontowej elewacji boki ujęte zostały pilastrami z prostokątnym otworem drzwiowym zamkniętym półkoliście.
Szczyt o wierzchołku zamkniętym trójbocznie zwieńczono gładką ścianką o formie prostokąta i krzyżem łacińskim na jego osi prostej.
Elewacje boczne (południowo-zachodnią i północno-wschodnią z oknem zamkniętym półkoliście) ujęto dwoma wnękami arkadowymi. Okna i nisze opasane zostały prostymi opaskami. Jego elewacja tylna (południowa) zamknięta została półkolistymi otworami okiennymi w profilowanych szerokich opaskach.
Kapica Filialna p.w. Św. Dominika w Dziadkowskich